Luis Martín-Santos 1924an jaio zen Larachen, han bere aita mediku militarra baitzen. Bost urte zituela, Donostiara etorri zen. Salamancan Medikuntza ikasi zuen eta Madrilen doktore egin zen, psikiatriako espezialitatean. Han gerraondoko nobelisten belaunaldia ezagutu zuen gertutik. Benet, Aldecoa, Sastre... 1941. urtean Donostiako Psikiatrikoko zuzendari plaza lortu zuen oposizio bidez; Donostiako giroan murgildu zen, eta Akademia Ibiltariaren eta Gipuzkoako Artegileen Elkartearen jardueretan parte hartzen zuen. Alderdi Sozialistako militantea izanik, hiru aldiz atxilotu zuten eta Batzorde Eraileko kidea izatera ere iritsi zen. 1962.urtean Tiempo de silencio argitaratu zuen, gerraondoko narratiban oinarrizko nobela izan zena.
Psikiatriari buruz bi liburu argitaratu zuen. Hil ondoren ere kontakizun liburu bat eta amaitu gabeko nobela bat (Tiempo de destrucción) argitaratu ziren. 1964ko urtarrilaren 21ean gertatutako istripu baten ondorioz hil zen Gasteiz inguruan.